Rozdział trzeci, księga pierwsza - Nienawiść.

Jak obiecałam, dodałam szybciutko.  Początek jest strasznie agresywny, bo pisany pod wpływem "wkurwa" i to nieziemskiego, a dalej to zmuł. XDD rozdział nic nie wnoszący, prawie na siłę. wybaczcie ._. + 200 wyświetleń, dziękuje <3

   Blondwłosa kunoichi nie spała tej nocy wyjątkowo długo. Zaledwie dwie godziny, nie mogła więcej. Cały czas śnił się jej brat zabijany przez tego zdrajcę Uchiha i jego marne towarzystwo. Zastanawiające jest to dlaczego do żadnej z wiosek nie dotarły zwłoki. Przecież żadne z nich nie zginęło w wybuchu ani nic z tych rzeczy. Może ciała po prostu zniknęły? Nawet jeśli to po co? Hyuuga wspominał coś o chidori i o mieczu. Dziwne.. – idąc pod główną bramę myślała tylko o tym, nawet nie zauważyła, że idzie za nią ta przeurocza blondynka. Suka.

- Cześć. – rzuciła lekko ironicznie w stronę Temari. – Wyruszasz na misję? Z Naruto i Shikamru, ta? Hmm… Ciągniesz ich na pewną śmierć, bezsensu. Myślisz, że trzeba tak się popisywać? Jaka to ty nie jesteś okrutna i mściwa. Hmm… Pewnie trzęsiesz majta  - lecz nie było dane jej dokończyć, dostała z „liścia”. Ino chciała rozpocząć walkę, gdy już miała ją zaatakować powstrzymał ją Nara.

- Co ty wygadujesz? – warknął beznamiętnie w kierunku kompanki z drużyny. – Co jak co, ale po Tobie bym się tego nie spodziewał. – rzucił puszczając jej dłoń, rozejrzał się. Temari była już kawałek przed nim, było dziwne, że nie zabiła kunoichi liścia. Zupełnie nie w jej stylu. Chyba się uspokoiła..

- Shikamaru, ty…!

   Zignorował ją widząc Naruto, pośpiesznie do niego dołączył. Towarzyszka w misji już na nich czekała z pewną swego miną, podbiegli do niej. Lisiasty uśmiechnął się zuchwale unosząc kciuk do góry i krzycząc w kółko „W drogę! Skopiemy im dupę! To ja Naruto Uzumaki, przyszyły Hokage!”.

   Wyruszyli. Biegli poprzez las, nawet blondyn się uciszył. Postanowili, że zatrzymają się w jakiejś wiosce przy granicy z Krajem Rzek. Powróciły do nich wspomnienia łączące się z tym państwem, gdy to Shitenshounin porwali uczennicę Gaary, Matsuri. Można powiedzieć, że grupa pod dowództwem Shikamaru uratowała im skórę. Zresztą to była tylko spłata długu. Pomyśleli chyba o tym samym, bo roześmiali się równocześnie, nawet Temari. Później wszyscy zamilkli. Droga się dłużyła, biegli dopiero dwie godziny a trwało to jak dwa dni. Cisza… Gdy Naruto otworzył usta by coś powiedzieć, przerwano mu – zza wielkiego dębu ktoś rzucił w ich stronę pięć kunai’ów z wybuchowymi notkami, ledwo zdążyli odskoczyć. Przez dym nie mogli nic zobaczyć, kunoichi wkroczyła. Chwyciła w ręce wachlarz, rozsunęła go po czym wzięła nieduży zamach.

- Pierwsza gwiazda! – krzyknęła tworząc przy tym „strumień” wiatru likwidującego dym. Pozostali starali się odnaleźć wroga, bezskutecznie. – Cholera, zwiał?!

- Nie, na pewno nie. – stwierdził Nara. – Ale nie będziemy tracić czasu na szukanie kłopotów, po prostu bądźmy czujni.

- Wątpię by był to dobry pomysł, ale dobrze. – mruknęła blondynka rozglądając się po lesie. – Przydałby się ktoś wyczuwający otoczenie jak właściciel Byakugana.

- Bądź Kiba. – rzucił od niechcenia Nara, Temari tylko fuknęła coś pod nosem.

- Ludzie co z wami?! Co to za grobowa atmosfera?! Idziemy zabić Sasuke, będziemy okrzyknięci bohaterami, kumalski! A wy nic tylko mruczycie coś pod nosem, skoro już musimy ze sobą tyle wytrzymać to poznajmy się bardziej! – tu spojrzał na kunoichi. – Chociaż wy znacie się bardzo do.. – widzący ich miny, nie kończył. – Nazywam się Naruto Uzumaki, następny Hokage!!! Poza tym.. . Boicie się jakiegoś gościa który atakuje tylko wybuchowymi notkami? To dobre dla geninów! A my jesteśmy niepokonani, mamy bystry umysł, „uroczą” jouninkę i mnie, przezajebistego shinobi!

- Mógłbyś się w końcu zamknąć czy coś? – warknął Shikamaru.

- Eeej, on ma rację. – szepnęła zielonooka.

   Resztę drogi wszyscy rozmawiali, bardziej na siłę niż z własnej chęci. Pogawędka nie miała nawet określonego tematu, była o wszystkim i o niczym. Zaczęło się ściemniać, na szczęście shinobi byli już przed tymczasowym lokalem – zatrzymali się u niedoszłej teściowej szwagra kuzyna matki Temari, czyli tak jakby rodzina. Przemiła, starsza kobieta. Mimo, że mieszkała sama w ogromnym domu – nie brakowało jej towarzystwa, codziennie odwiedzały ją dzieciaki by posłuchać jej bajek… Kobieta miała charyzmę. A co do jej domu, był wspaniały. Ogromna posesja, ciepłe mury obite jasnym drewnem, taras, kolorowy ogród, cztery sypialnie, kuchnia, ośmioosobowa jadalnia, dwie łazienki oraz przeuroczy salon w którym było pełno zdjęć rodzinnych. Ha, nawet znalazło się zdjęcie Rodzeństwa z Suny co rozbawiło kunoichi.

To było tak dawno… Przed wojną, kiedy wszystko było w porządku. – przetarła palcem fotografię. No i byłeś ty, Kankurou.

- Temari, ale ty wyrosłaś! – krzyknął Naruto przyglądając się jej zdjęciu z dzieciństwa. – Ej, Shikamru! Spójrz tylko!

Brunet spojrzał na rodzinną pamiątkę oprawioną w elegancką ramkę. Hah, jaka słodka. Ile bym dał żeby teraz taka była… słodka i bezbronna. – zaśmiał się w myślach.

- Nic się nie zmieniła. – skłamał unikając kłopotliwych sytuacji, denerwując przy tym blondynkę.

Zamknij się, zamknij się, zamknij się! Dupek, kretyn, idiota. – skrzywiła się, udała niezainteresowaną uwagą Shikamru, udała się do kuchni gdzie niedoszła teściowa szwagra kuzyna Karury i Yashamaru robiła herbatę.

- Arashi-sama, może pomóc?

- Nie trzeba, dziecko. – szarooka uśmiechnęła się. – Odpocznij, zaraz podam wam herbatę.

Kiwnęła delikatnie głową, uśmiechnęła się i ruszyła do salonu. Zdziwił ją widok kompanów gapiących się w zdjęcia. Ba, nawet Nara był zaciekawiony. Kiedy zauważyli koło siebie posiadaczkę wachlarza, odskoczyli od sporej pułki z pamiątkami.

- I jak? Które podoba wam się najbardziej? – rzuciła przesympatycznie szarooka trzymając w ręku tacę z czterema filiżankami gorącej herbaty. Położyła je na stolik.

- O, te! – Uzumaki wskazał na zdjęcie małego Gaary na kolanach jakiegoś mężczyzny. Temari westchnęła siadając na sofie.

- Och, masz racje. To jest przeurocze. – westchnęła staruszka. Skierowała swoją uwagę na brunecie – A Tobie, które?

Podrapał się po głowie zakłopotany, na szybko szukał jakiegokolwiek zdjęcia. Bingo! – wskazał zdjęcie z egzaminu na chunina przed atakiem na Konohę, walka jego i Temari. Dzięki temu pojedynkowi awansował. Wracają wspomnienia..

Blondynką fuknęła tylko coś pod nosem, patrząc w okno chciała zamaskować zakłopotanie tym, że mogłaby przegrać z kimś takim. Wzięła w dłonie filiżankę z herbatą i zaczęła pić, po krótkim czasie dołączyli się do niej pozostali. Babcia Arashi opowiadała ninją Liścia co nieco o piaskowym rodzeństwie. Był już środek nocy, zmęczeni poszli do swoich pokoi i zasnęli. Zasnęli myśląc co przyniesie im nowy dzień.

 ukryta kamera w biurze Kazekage zawsze spoko. "Tylko pomagałem jej wstać, a ty robisz z tego taką sensację, Kankurou!"